OSI

OSI podsunęła mi moja żona i było to bez dwóch zdań podsunięcie bardzo dobre. Zespół, co prawda, kiedyś już znalazł się na chwilę w mojej orbicie, ale nie przebił się wtedy do atmosfery i nie wywarł na mnie żadnego wrażenia. Tym razem było jednak inaczej. Płyta Fire make thunder z 2012 roku to już czwarta w dyskografii zespołu, który jest efektem kolaboracji dwóch muzyków - byłego keyboardzisty Dream theater, który odpowiedzialny był tam za kilka moich ulubiony utworów, takich jak klimatyczny Space Dye Vest czy Wait for a sleep. Utwory, które podpisywał swoim nazwiskiem w Dream Theater zawsze charakteryzowały się ładną melodią i dość skromnym jak na ten zespół pianinem - nie bombardowały ilością nut, i celowały raczej w umiarze, niż przepychu pozostałych kompozycji. Drugi muzyk to Jim Matheos, którego twórczości niestety nie znam. Gościnnie na wcześniejszych płytach pojawiają się między innymi opisywani już wcześniej na tym blogu +Steven Wilson, +Mikael Åkerfeldt czy +Mike Portnoy, wieloletni perkusista +Dream Theater, a na Fire make thunder na perkusji zasiadł fenomenalny Gavin Harrison z Porcupine Tree. Już sama lista gości mówi wiele o klimacie płyt - mocno melancholijny progresywny rock i dokładnie takie są.

Fire make thunder to zróżnicowana płyta, na której mamy melodyjne ballady takie jak Indian curse czy Wind won't howl, ale poza nimi są i mocniejsze, klimatem przypominające wczesne płyty Dream Theater ale bez drażniącego wokalu Jamesa LaBrie i bez wirtuozerskich solówek i popisów zespołu, jest natomiast ogromna dawka emocji w niezwykle klimatycznych, wysmakowanych piosenkach. Szczególną uwagę zwrócił zamykający krążek Invisible man. Bardzo polecam wszystkim miłośnikom rocka progresywnego. 

I jeszcze Indian curse, żeby nie było, że przesadzam